Mbah
Panggung kuwe putrane sunan Ngampel lan duwe adi namane sunan Bonang. Diantara
sedulur-sedulure, mbah Panggung kuwe paling pinter dhewek. Keluwargane mbah
Panggung kuwe asline sekan Demak, nanging mbah Panggung lunga maring ngulon pan
nambah ilmu lan nyebarna agama islam. Nanging sunan Bonang tetep ngintili
kakange, dhewek yaluk pamit maring bapane, sunan Ngampel. Akhire ngijinan sunan
Bonang ngintili mbah Panggung.
Akhire
Mbah Panggung maring panggonan sing paling duwur diantara sing liyane. Arane
desa Ngudung, neng kono dheweke sering mlaku-mlaku maring panggonan sing duwur
kaya karang, neng kono mbah Panggung uga betapa.
Neng
desa Ngudung kuwe mbah Panggung duwe niyat pan nyebarna agama islam neng kono,
marga neng kono esih akeh banget sing dudu agamane islam. Pas kuwe ana Ki Gedhe
Sebayu maring mono, dheweke uga duwe niyat pan nyebarna agama islam. Ki Gedhe
Sebayu kuwe asline sekan Kerajaan Pajang, dheweke olih wangsit kudu maring
ngulon lan kudu nyebarna agama islam. Akhire Ki Gedhe yaluk ijin maring mbah
Panggung kanggo nyebarna agama islam neng desa Ngudung kuwe.
Niyate
mbah Pangung nyebarna agama isam uwis duwe asil, dheweke duwe lima santri
setyane. Mbah Panggung ngajarna sholat da’im, sholat neng jero batin, ngajarna
eben para santrine aja mikiri sareat-sareat tok, nanging roh kuwe kudu copot
sekan hukum-hukum duniawi, hukum-hukum dunya kuwe sing bakal ngalang-ngalangi
roh tumuju lan nyambung karo sing kuwasa. Mbah Panggung sering ngajarna para
santrine nganggo ilmu batin. Biyasane para santrine saben dina maring umahe
mbah Panggung kanggo sinau karo mbah Panggung.
“copoten
roh-roh kowen kabeh sekan aturan-aturan dunya, aturan dunya kuwe bakal
ngalang-ngalangi kowen-kowen kabeh tumuju maring sing kuwasa. Padha merem, coba
copoten, lan rasakna.” Ngendikane mbah Panggung karo yagong mandhep para
santrine.
“mbaah,
enyong neng ndi ? ko enyong weruh awake nyong dhewek.” Santrine ngomong
“daning
peteng mbah.” Santrine ngomong
“sajrone
manungsa-manungsa sing urip neng dunya kuwe mayat mati. Urip sajroning mati.”
Mbah
Panggung ngetokna nepsune, lauamah lan amarah. Nepsu kuwe bentuke asu. Asu sing
ireng diarani Iman lan sing abang diarani Tokid (Tohid). Asune kuwe setya
banget maring mbah Panggung. Asune seneng njagong neng pinggire mbah panggung
misale mbah Panggung lagi wirid utawa sholat da’im neng langar. Mbah Panggung
uga luwih sering percaya karo swara-swara sekan batine. Wong sing sekitare mbah
Panggung sering nglarang loro asune maning langgar, nanging mbah Panggung tetep
bae nggawa asune. Mbah Panggung uwis ngomong alus maring wong sing sering
ngomongi dheweke, asune kuwe ora ganggu wong liya, dadi aja diganggu uga uripe
asu kuwe.
Sunan
Bonang sering weruh lelakone mbah Panggung sing aneh. Dheweke ngira yen mbah Panggung kuwe uwis metu sekan islam utawa
kufur-kafir. Kanggo mastikna mbah panggung uwis kufur-kafir, sunan Bonang maring
umahe mbah Panggung. Dheweke nakoni masalah ajaran sing diajarana maring
muride, sholat da’im lan loro asune sing sering digawa manjing langgar. Sunan
Bonang nmabha yakin mbah Panggung kafir, akhire dheweke ngancem mbah Panggung
bakal dilaporna maring sultan Demak (sultan Bintoro). Mbah Pangung ora wedi
karo ancemane sunan Bonang, malah dheweke tambah wani jawab pitakonane sunan
Bonang.
Sunan
Bonang balik maring Demak, neng kana dheweke jelasna maring sultan Demak. Dheweke
jelasna neng desa Ngudung akeh kerusakan sing disebabna dening mbah Panggung. Fitnah
sing disebarna lewat ajarane mbah Panggung, ausne sing digawa manjing neng
langgar, sholat da’im lan para santrine mbah Panggung padha pengin bunuh diri
marga eben olih kasempurnaan urip. Patihe Demak, Patih Wanasalam langsung
nyarana mbah Panggung diukum bakar, misale mbah Panggung ora gelem maring
Demak, pan digered dening patih Wanasalam. Akhire patih Wanasalam diutus dening
sultan Demak hasil sekan para wali mau. Sunan Bonang sing ora gelem ngancani
patih Wanasalam maring mbah Panggung marga dheweke ngrasa ora penak.
Patih
Wanasalam lan prajurite maring umahe mbah Panggung. Sedurunge patih Wanasalam
jelasna tujuwane dheweke maring mbah Panggung pan apa, mabha Panggung malah
uwis ngerti lan ngongkon patihe balik bae maring Demak, banujur mbah Panggung
maring Demake nyusul.
Neng
versi liya, jemput mbah panggung uga beda.
Patih
Demak maring mbah Panggung pan nyampekna asil sekan wali lan ngongkon maring
Demak marga pan diukum obong. Mbah Panggung gelem mana misale loro sune
dipanggul patih, marga asune mriyang. Banjur patihe gelem manggul, daripada
balik-balik laka asile, mending nuruti kapenginane mbah Panggung. Akhire mbah
Panggung mlaku neng mbuurine patih Wanasalam sing lagi manggul asune.
Pas
patih Wanasalam anjog neng Demak, jebule mbah Panggung uwis madhep sultan Demak
disit. Para wali lan dalang sing lagi neng alun-alun Demak pada kaget lan
percaya mbah panggung duwe ilmu mitaraga, ilmu sing bisa ilang cepet maring
panggonan liya.
Para
santri neng desa Ngudung padha nggoleti mabh Panggung, akhire ana salah siji
santrine sing ngerti mbah Panggung neng ndi. Banjur para santri langsung maring
Demak, pan ndeleng gurune sing ora salah pan diukum obong.
Sedurunge
mbah Panggung diukum obong, dheweke dingein pilihan dening sunan Bonang
Wejangan
sekan adhine, sunan Bonang, “kang, tobat kang, kiye tetembungku sing pungkasan.kakang
tobat bae daripada diukum obong? Enyong sering nangsi marga ditinggal kakang
betapa nggolet kasempurnaan ilmu sing kakang dhewek durung olih.”
“tanpa
musyawarah, enyong b siap mati !” mangsuli wejangane sunan Bonang
Akire
mbah Panggung yaluk sega kuning tumpeng, tinta lan kertas rong bundhel. Tinta
lan kertas rong bundhel kuwe nganggo nulis pedoman pas lagi dobong eben
pedomane bisa anjog neng kuwasa. Dheweke uga yaluk jengkok nganggo didalah neng
tenagh-tengah geni kuwe. Patih langsung ngein apa sing dipengini mbah Panggung.
Mbah panggung langsung dalah jengkok mau.
Sega
tumpeng kuninge dibuwang dening patih Wanasalam maring geni kuwe. Iman lan
Tokid langsung jeblung geni lan ngrayah tumpeng kuwe, nanging loro asu kuwe ora
geseng.
Ngendikane
ratu Demak, “kurang trep misale asune sing nanggung kabeh tanggung jawabe
panjenengan. Luwih apik panjenengan melu jeblung neng geni kuwe.”
“dhuh,
ora usah kuwatir, enyong bakal manjing neng geni kuwe, bakal mertanggung jawabi
apa sing dadikna perkara-perkarane panjenengan.”
Para
santrine padha gumun marga mbah Panggung dibakar ora mati malah ngatoni sinar
sekan geni kuwe, “mertandha mbah Panggung duweni ilmu sejati.” Jare salah siji
santrine.
Saswise
diobong mbah Panggung lan loro asune ora mati. Mbah Panggung ngasilan suluk
Malang Sumirang. Iman lan Tokid bisa ngomong lan jelasna maring wong-wong sing
neng alun-alun Demak isi sekan suluk Malang Sumirang. Isine manungsa lan wong
nem kuwe aja kesusu jukut keputusan sing durung mesthi wong kuwe kufur, mbokane
wong sing dituduh jebule wong sing luwih perek karo sing kuwasa.
Sultan
Demak nyadar ilmune esih kalah karo mbah panggung, akhire dheweke ngein sembah
marig Mbah Panggung. Mbah Panggung Cuma ngnadhani misale sembah kuwe kudu
maring sing kuwasa. Mbah Panggung nolak gelar sunan Drajat sekan sultan Demak
lan luwih milih balik maring ngulon.
Sunan
Kalijaga diutus dening sultan Demak ngejar mbah Panggung. Akhire Mbah Panggung
manjing maring alas Boban. Kabeh kewan pada sujud mring mbah panggung. Sunan Kalijaga
weruh langsung gumun lan tetep ngintili mbah Panggung. Ujug-ujug mbah Panggung
krungu swara gaib, “kwn aja netep neng alas kiye, mana lunga maring kidul, neng
kana kowen bakal nemu akeh nemen.” Akhire mbah Panggung nuruti swara gaib kuwe,
dheweke lunga maring ngidul.
Barang
uwis anjog neng panggonan sing dikongkon dening swara gaib kuwe. Dheweke nemeu
loro wayang ya kuwe Kresna lan Wisnu. Banjur mbah Panggung nglanjutna mlakune
maring ngulon nyambi dolanan wayang loro kuwe, nanging mbah Panggung nyamar
dadi dalang Jaruman. Neng kono mbah Panggung ketemu karo janda, janda kuwe
pengin dalang Jaruman dolanan wayang kanggo anake sing kas mari sekan mriyange.
Ana salah siji wong sing nakoni maring mbah Panggung, “bisane dalang Jaruman
mung nggawa rong wayang tok ? biasane nggawa wayang akeh.” Banjur mbah Panggung
langsung ngilang, ninggalna rong wayang mau.
Mbah
Panggung ngilang cepet marga nganggo ilmi mintaraga. Akhire dheweke anjog neng
desa Rujakbeling. Neng kono mbah Panggung didhadhang dening karo wong loro sing
bakal ngrampas lan mbacoki mbah Panggung, nanging mbah Panggung ora metu getihe
ora apa. Banjur wong loro mau langsung tunduk lan dadi pengikute mbah Panggung.
Mbah
Panggung nglanjutna mlakune maring desa Kaliwadas. Dheweke didhadhang maning
dening loro, arane Sobrang Barang lan Gentong Lotong. Wong loro kuwe pan jukut
hartane mbah Panggung. Nganti wong loro kuwe gelut karo Mbah Panggung lan wong
loro kuwe kalah banjur ddi pengikute mbah Panggung.
Mbah
Panggung duwe papat pengikut. Banjur lelakune anjong neng desa Slerok. Dheweke
nguculna manuk perkutute mbah Mbutun utawa Ki Ageng Slerok. Sedurunge mbah
Panggung nguculna manuk kuwe, bojone mbha Mbutun uwis nglarang mbah Panggung
nguculna manuke sekan kandang, nanging mbah Panggung tetep bae nguculna manuk
kuwe. Bojone Mbah Mbutun uwis dingein amanat sekan Mbah Mbutun, manuk perkutute
kudu dijaga, misale kurang pangan, panganan kanggo dheweke diwekena bae lan aja
diuculna sedurunge mbah Mbutun balik sekan sawah.
Jebule
mah panggung dikejar dening Mbah Mbutun. Neng kono ana adu cangkem antara mbah
Panggung lan Mbutun. Bajur Mbah Panggung jelasna sebabe nguculna manuk
perkutute, marga kandhang kuwe ibarat kaya awak, lan manukke kuwe ibarate kaya
rohe. Roh kuwe aja nganti nempel karo awakke marga sing arane roh kuwe kudu
siyap ninggalna awak miturut takdir sing kuwasa. Mbah Mbutun ngrasa salah,
banjur dheweke insyaf lan dadi akrab karo Mbah panggung. Mbah Panggung, mbah
Mbutun lan papat pengikute kuwe maring laut nganggo betapa neng kana. Pas wong
kuwe balik sekan laut, ketemu karo sunan Kalijaga. Neng kono sunan Klaijaga
ngongokon mbah panggung maring alas sing mbang wetan, eben panggonan kuwe dadi
kampung.
Sunan
Kalijaga lan mbah Panggung maring alas sing mbang wetan kuwe bareng-banreng
nganggo ilmu mintaraga. Barang uwis anjog neng panggonan kuwe, sunan Kalijaga
lan mbah Panggung ngein nama desa Mintaraga, lan alas sing pan dibukak dadi
kampung arane desa Panggung. Neng desa loro kuwe mbah Pangung duwe murid akeh
nemen.
Sunan
kalijaga sering deleng lelakone mbah Panggung, kanggo mastikan mbah Panggung
waras apa ora. Pas dheweke pan balik, dheweke ngein wejangan maring mbah
Panggung, “sunan Drajat, kowen uwis dadi guru gedhe, guru sing uwis akeh
muride, nanging aja maning klalen lan ninggalna sareat islam, le.” Mbah
Panggung mangsuli, “inggih sunan, entong
bakal ngamanati gelar sunan kiye kanggo sing apik-apik.” Banjur suna Kalijaga
balik maring Demak.
0 komentar:
Posting Komentar